Pisma Luizy

• Księga nieba (dziennik Luizy) - pełny tytuł: Królestwo Mojej Bożej Woli pośród stworzeń. Księga Nieba. Przywołanie stworzenia do Porządku, Miejsca i Celu, dla którego zostało stworzone przez Boga.

  
  

  Jest to najbardziej obszerne dzieło Luizy; zawiera 36 tomów. (ang. Diary – The Kingdom of my Divine Will in the midst of creatures. Book of Heaven. The Recall of the creature to the Order, to the Place and to the Purpose for which he was created by God)

  
  

  • Tomy 1-12 – zawierają opisy Męki Jezusa Chrystusa i Jego dzieła Zbawienia

  • Tomy 13-24 – opisują dzieło stworzenia świata przez Boga Ojca

  • Tomy 25-36 – opisują dzieło uświęcenia dokonywane przez Boga Ducha Świętego

    
    

• Dziewica Maryja w Królestwie Woli Bożej - The Virgin Mary in the Kingdom of the Divine Will

  
  

• 24 Godziny Męki Pańskiej - The twenty-four hours of the Passion

  
  

• Wspomnienia z Dzieciństwa - Childhood Memories

  
  

• Listy - Wśród licznych listów, które napisała Luiza znajduje się 70 napisanych do Hannibala di Franci, który był jej spowiednikiem, 239 opublikowanych listów do różnych adresatów i inne odkryte niedawno nieopublikowane listy.

  
  

• Modlitwy

  • Pielgrzymka Duszy w Woli Bożej - The Pilgrimage of the Soul in the Divine Will

  • 3 Apele- Apel Jezusa Chrystusa Króla, Apel Królowej Nieba, Apel Luizy

  • 3 Konsekracje

  • Siedem Boleści Maryi

  • Nawiedzenia Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie - The Visits to Jesus in the Blessed Sacrament

  • Tęsknota za Świętością - Yearnings for Holiness

    
    

• Testament Duchowy - Spiritual Testament

Historia powstania

Luiza zaczęła zapisywać swoje wewnętrzne przeżycia 28 lutego 1899 r. na prośbę spowiednika ks. Gennaro Di Gennaro. Było to dla niej umartwienie i cierpienie, czyniła to wyłącznie z nakazu posłuszeństwa.

W 1938 trzy opublikowane dzieła Luizy zostały umieszczone na indeksie ksiąg zakazanych, obok pism takich autorów jak Faustyna Kowalska i Antonio Rosmini-Serbati. Na indeks wpisano konkretne wydania tych dzieł. Jedno z nich, było zredagowane z fragmentów pism Luizy i nigdy więcej go nie opublikowano. Pozostałe dwa doczekały się ponownej publikacji z pełną aprobatą kościelną. 11 września 1938 roku gazeta watykańska L’Osservatore Romano poinformowała o dekrecie i podała „nadmierny mistycyzm” jako powód umieszczenia tych trzech publikacji na indeksie.

W 1938 skonfiskowano 34 ręcznie spisane tomy największego dzieła Luizy znanego jako The Book of Heaven (Księga Nieba). Rękopisy przechowywano w archiwum Świętego Oficjum (obecnie Dykasteria Nauki Wiary). Rękopisy te nigdy nie trafiły na indeks. Luiza w zaistniałej sytuacji całkowicie podporządkowała się autorytetowi Kościoła, co wyraziła w liście napisanym kilka dni później.

W 1996 roku, za pozwoleniem papieża, Jana Pawła II, wykonano fotokopie 34 tomów The Book of Heaven a oryginały pozostawiono w Archiwach Watykańskich. Fotokopie zostały przekazane arcybiskupowi Trani Carmelo Cassatiemu. Pisma są wyłączną własnością Archidiecezji Trani.

Dla wyjaśnienia wyrażeń w pismach Luizy, mogących prowadzić do mylnych lub błędnych interpretacji Stowarzyszenie Luiza Piccarreta – Małe dzieci Woli Bożej pod nadzorem arcybiskupa Trani, przygotowuje obecnie wydanie krytyczne i typiczne pism Luizy, wraz z odpowiednim wprowadzeniem i komentarzem teologicznym. Po przygotowaniu oficjalnego autoryzowanego przez Kościół wydania, zostanie udzielone pozwolenie na tłumaczenie na języki ojczyste.

Kontrowersje

Kontrowersje wokół Luizy Piccarrety dotyczą w głównej mierze jej pism. Luiza pisała w dialekcie włoskim charakterystycznym dla regionu w którym mieszkała (region Apulia, w prowincji Bari) a nie w standardowym włoskim, co dodatkowo obok jej podstawowego wykształcenia komplikowało wierne tłumaczenie sensu jej pism.

Aby uniknąć rozpowszechniania błędnych tłumaczeń i interpretacji abp. Pichierrini poinformował o zakazie publikowania pism Luizy, aż do czasu ukazania się wydania autoryzowanego przez Kościół. Zakaz dotyczy dziennika składającego się z 36 tomów The Book of Heaven (Księga Nieba). Wyjątki zostały uczynione dla następujących pism Luizy: 24 godziny Męki Pańskiej, Dziewica Maryja w Królestwie Woli Bożej i jej Listów, a także dla dzieł o Luizie autorstwa o. Bernardino Bucciego.