MODLITWA PRZED KAŻDĄ GODZINĄ

O mój Panie, Jezu Chryste, upadam na twarz w Twojej Boskiej obecności i błagam Twoje najmiłosierniejsze Serce, aby zechciało wprowadzić mnie w bolesne rozważanie 24 godzin Twojej najboleśniejszej Męki, w której z miłości do nas tak wiele chciałeś wycierpieć w swoim uwielbionym Ciele i w swojej Najświętszej Duszy, aż do śmierci krzyżowej.  Och, błagam Cię o pomoc, łaskę i miłość, aby moje serce napełniło się głębokim współczuciem i zrozumieniem Twoich cierpień, gdy teraz rozważam godzinę pierwszą.

Dla tych Godzin, których nie mogę rozważać, ofiarowuję Ci moją wolę rozpamiętywania ich w czasie, który muszę poświęcić na pełnienie moich obowiązków, oraz na sen. Przyjmij, o miłosierny Panie, moją pełną miłości intencję i spraw, aby była z pożytkiem dla mnie i dla wszystkich, jak gdybym rzeczywiście i w sposób święty spełnił/a to, co pragnę uczynić.

Tymczasem dziękuję Ci, o Jezu, że wezwałeś mnie do zjednoczenia się z Tobą przez modlitwę. Aby jeszcze bardziej Ci się podobać, biorę Twoje myśli, Twój język i Twoje Serce, którymi pragnę się modlić i zanurzam się cały/a w Twojej Woli i w Twojej Miłości. Wyciągam ramiona, aby Cię objąć, składam głowę na Twoim Sercu  i rozpoczynam.

1 godzina 17:00 - 18:00

Jezus  przed  opuszczeniem  Swojej  Najświętszej 

Matki  odwzajemnia  się  błogosławieństwem.

O  Niebiańska  Matko,  zbliża  się  godzina  rozłąki  a  ja  zwracam  się  ku  Tobie.  O  Matko,  obdarz  mnie  swoją  miłością,  swoimi  zadośćuczynieniami  i  swoim  smutkiem.  Zjednoczony/a  z  Tobą  pragnę  podążać  za  słodkim  Jezusem,  krok  za  krokiem.

A  oto  zbliża  się  Jezus.  Gdy  nadchodzi,  wybiegniesz  ku  Niemu  z  Sercem  przepełnionym  miłością.  Gdy  widzisz  Go  tak  bladego  i  smutnego,  Twe  Serce  pęka,  słabniesz  i  jesteś  bliska  upadku  u  Jego  stóp.

O  moja  słodka  Matko,  czy  wiesz,  dlaczego  najukochańszy  Jezus  przyszedł  do  ciebie?  Przyszedł,  by  pożegnać  się  z  Tobą  po  raz  ostatni,  by  obdarzyć  Cię  swoimi  ostatnimi  słowami  i  abyś  objęła  Go  po  raz  ostatni!  O  Matko,  obejmuję  Cię  mocno  z  całą  czułością,  jaką  potrafi  wyrazić  moje  biedne  serce,  aby  trzymając  Cię  blisko,  móc  również  otrzymać  uściski  słodkiego  Jezusa.  Z  pewnością  mi  ich  nie  odmówisz.  Czyż  nie  pociesza  twego  Serca,  posiadanie  blisko  siebie  duszy,  która  dzieli  twoje  smutki,  zadośćuczynienia  i  cierpienia?

O  Jezu,  w  tej  godzinie,  tak  gorzkiej  dla  Twego  najczulszego  Serca,  jakiż  nam  dajesz  przykład  synowskiego  i  kochającego  posłuszeństwa  wobec  Twojej  matki!  Jakaż  to  wymiana  słodkiej  harmonii  między  Tobą  a  Maryją!  Jakiż  to  subtelny  urok  miłości,  który  wznosi  się  ku  tronowi  Przedwiecznego  i  błaga  o  zbawienie  wszystkich  dusz  na  ziemi!

O  niebiańska  Matko,  czy  wiesz,  czego  pragnie  od  Ciebie  słodki  Jezus?  Pragnie  Twojego  ostatniego  błogosławieństwa.  To  prawda,  że  z  każdej  cząstki  Twego  istnienia  płyną  ku  Stwórcy  jedynie  błogosławieństwa  i  uwielbienia,  lecz  odchodząc  od  Ciebie,  Jezus  pragnie  usłyszeć  Twe  słodkie  słowa:  „błogosławię  Cię,  Synu.”  To  „błogosławię  Cię”  osłania  Jego  słuch  przed  wszelką  bluźnierczą  zniewagą  i  łagodnie  oraz  słodko  spływa  do  Jego  Serca.  Jezus  pragnie  Twego  „błogosławię  Cię”,  aby  wynagrodziło  ono  wszystkie  popełnione  zniewagi.

Ja  również  jednoczę  się  z  Tobą,  o  słodka  matko.  Na  skrzydłach  wiatru  pragnę  wznieść  się  do  nieba  i  prosić  Ojca,  Ducha  Świętego  i  wszystkich  aniołów  o  „błogosławię  Cię”  dla  Jezusa.  Dzięki  temu,  gdy  pójdę  do  Niego,  będę  mogła  przynieść  Mu  ich  błogosławieństwa.  Pragnę  również  udać  się  do  wszystkich  dusz  na  ziemi  i  prosić  je  o  każde  uderzenie  serca,  krok,  oddech,  myśl,  spojrzenie  i  słowo,  a  następnie  ofiarować  je  Jezusowi  jako  błogosławieństwa  i  uwielbienie.  A  jeśli  ktoś  nie  zechce  mi  ich  udzielić,  ja  sam/a  mu  je  wszystkie  ofiaruję.

Słodka  matko,  wciąż  na  nowo  udawałam  się,  by  prosić  Najświętszą  Trójcę,  aniołów,  wszystkie  dusze,  światło  słońca,  zapach  kwiatów,  fale  morza,  każdy  oddech  wiatru,  każdą  iskrę  ognia,  każdy  poruszający  się  liść,  migotanie  gwiazd  i  każde  poruszenie  natury  o  „błogosławię  Cię”  [dla  Jezusa].  Teraz  przychodzę  do  Ciebie  i  dodaję  moje  błogosławieństwa  do  Twoich;  droga  matko,  widzę,  że  znajdujesz  w  nich  pocieszenie i ulgę,  a  wszystkie  moje  błogosławieństwa  ofiarowujesz  Jezusowi  jako  wynagrodzenie  za  bluźnierstwa  i  przekleństwa,  które  otrzymuje  od  stworzeń.  A  gdy  wszystko  ofiarowuję Tobie,  słyszę  Twój  drżący  głos,  który  mówi:

”Synu,  i  ja  proszę  Cię  o  Twoje  błogosławieństwo!’”

O Jezu, moja słodka Miłości, proszę o Twoje błogosławieństwo razem z [błogosławieństwem] Twojej Matki. Pobłogosław moje myśli, moje serce, moje ręce, moje uczynki, moje kroki, a wraz ze swoją Matką pobłogosław wszystkie stworzenia.

O Matko, gdy patrzysz na bolesne Oblicze Jezusa – tak blade, smutne i udręczone – to budzi to w Tobie wspomnienie cierpień, które ma wkrótce ponieść. Widzisz z wyprzedzeniem Jego twarz pokrytą plwocinami i błogosławisz ją; Jego głowę ukoronowaną cierniem, Jego zasłonięte oczy, Jego porozdzierane biczowaniem ciało, Jego przebite gwoździami dłonie i stopy i błogosławisz je. Dokądkolwiek Jezus ma się udać, podążasz za Nim ze swoimi błogosławieństwami.

Ja również razem z Tobą podążam za Jezusem, tak aby wszędzie, gdzie będzie biczowany, koronowany cierniem, policzkowany, przebijany gwoźdźmi mógł znaleźć moje „błogosławię Cię” złączone z Twoim. O Jezu, o Matko, uczestniczę w Waszej męce. Ogromny jest Wasz ból w tych ostatnich chwilach. Serce jednego [z Was] zdaje się zastępować Serce drugiego.

O Matko, oderwij moje serce od tej ziemi i ściśle zwiąż je z Jezusem, abym przylgnąwszy do Niego  mógł/a uczestniczyć w Jego cierpieniach. A gdy przytuleni do siebie w ostatnim uścisku wymieniacie ostatni pocałunek i spojrzenia, niech i ja, znajdując się pomiędzy Waszymi dwoma Sercami, otrzymam te ostatnie pocałunki i ostatnie uściski. Czy nie widzicie, że nie potrafię być bez Was, pomimo mojej nędzy i oziębłości?

Jezu, Matko, trzymajcie mnie blisko siebie. Udzielcie mi swojej miłości i swojej woli. Przenikajcie to biedne moje serce, trzymajcie mnie mocno w waszych ramionach, abym z wami, o słodka Matko, mógł/a iść krok w krok za słodkim Jezusem, z intencją ofiarowania Mu pociechy, ukojenia, miłości i zadośćuczynienia za wszystkie zniewagi. 

O Jezu, wraz z Twoją Matką całuję Twoją lewą stopę, prosząc Cię, byś przebaczył mi i wszystkim duszom za wszystkie chwile, w których nie podążaliśmy ku Bogu.

Całuję Twoją prawą stopę: przebacz mi i wszystkim duszom za wszystkie momenty, gdy nie kroczyliśmy drogą doskonałości, której od nas oczekiwałeś.

Całuję Twoją lewą rękę: Przekaż nam wszystkim swoją czystość.

Całuję Twoją prawą rękę: Błogosław wszystkie moje uderzenia serca, myśli i uczucia, aby dzięki Twojemu błogosławieństwu zostały całkowicie uświęcone. I ze mną pobłogosław wszystkie dusze i przypieczętuj ich zbawienie swoim błogosławieństwem.

O Jezu, obejmuję Cię wraz z Twoją Mamą i całując Twoje Serce, błagam Cię, abyś umieścił moje serce między Waszymi dwoma Sercami, aby mogło nieustannie karmić się Waszą miłością, Waszymi cierpieniami, Waszymi uczuciami i pragnieniami, a nawet Waszym samym Życiem. Niech tak się stanie.

MODLITWA PO KAŻDEJ GODZINIE

Mój ukochany Jezu, wezwałeś mnie do towarzyszenia Ci w tej godzinie Twojej Męki, i oto przybyłem/am. Zdawało mi się widzieć Cię udręczonego i cierpiącego, modlącego się, wynagradzającego i cierpiącego i słyszeć, jak najczulszymi i najbardziej wymownymi słowami błagasz o zbawienie dusz. Starałem/am się podążać za Tobą we wszystkim, a teraz, gdy muszę Cię opuścić z powodu moich codziennych obowiązków, czuję potrzebę, by powiedzieć Ci: dziękuję i błogosławię Cię.

Tak, Jezu, tysiąc tysięcy razy powtarzam Ci: dziękuję i błogosławię Cię za wszystko, co uczyniłeś i wycierpiałeś dla mnie i dla wszystkich. Dziękuję Ci i błogosławię Cię za każdą kroplę Krwi, którą przelałeś, za każdy Twój oddech, uderzenie serca, krok, słowo, spojrzenie, za każdą gorycz i zniewagę, którą znosiłeś. Za wszystko, mój Jezu, pragnę Cię naznaczyć moim: dziękuję i błogosławię Cię.

O mój drogi Jezu, niech moja dusza nieustannie wznosi ku Tobie strumień dziękczynienia i błogosławieństw, aby przyciągały one na nas wszystkich strumień Twoich błogosławieństw i łask.

O mój słodki Jezu, przyciśnij mnie do swego Serca i swymi najświętszymi rękami naznacz każdą cząstkę mojego istnienia Twoim „błogosławię cię”, aby cała moja istota mogła wznosić ku Tobie nieustanny hymn błogosławieństw.

Refleksje i praktyki

(św. Hannibal di Francia)

Zanim Jezus rozpoczął swoją Mękę, zbliżył się do swojej Matki, prosząc Ją o błogosławieństwo. W tym geście Jezus uczy nas posłuszeństwa – nie tylko zewnętrznego, ale i wewnętrznego – które powinniśmy w sobie pielęgnować, aby odpowiadać na Jego natchnienia łaski.

Czasami nie jesteśmy gotowi, by wcielić w życie dobre natchnienie, albo dlatego, że powstrzymuje nas miłość własna w połączeniu z pokusą, albo z powodu ludzkiego względu, albo ponieważ nie potrafimy w święty sposób się umartwiać. Nasze zaniedbanie w podążaniu za natchnieniem, by praktykować cnotę, wykonać dobry uczynek, spełnić akt pobożności lub oddać się duchowemu ćwiczeniu, sprawia, że Pan się wycofuje i pozbawia nas kolejnych natchnień. Przeciwnie, szybka, pobożna i roztropna odpowiedź na święte natchnienie przyciąga dla nas więcej światła duchowego i łaski.

W przypadku wątpliwości co do natchnienia, należy natychmiast i w szczerej intencji zwrócić się do niezawodnych środków: modlitwy oraz mądrej i doświadczonej rady. W ten sposób nasz dobry Bóg oświeci naszą duszę, pomoże nam rozeznać, czy dane natchnienie pochodzi od Niego, i umocni nas w jego wypełnieniu, pomnażając jego owoce dla naszego większego dobra.

Nasze działania, uczynki, modlitwy i rozważania nad Godzinami Męki powinniśmy spełniać z tymi samymi intencjami, które miał Jezus – i powinniśmy czynić to w Jego Woli, ofiarując samych siebie, tak jak On, dla chwały Ojca i dla dobra dusz.

Musimy kształtować w sobie gotowość serca do poświęcania się we wszystkim z miłości do naszego ukochanego Jezusa – upodabniając się do Jego ducha, działając zgodnie z Jego uczuciami i całkowicie oddając się Jemu.

Powinniśmy wcielać to nie tylko w zewnętrznych cierpieniach i przeciwnościach, ale przede wszystkim w tym wszystkim, co On dopuszcza w naszym wnętrzu. W ten sposób w każdej chwili będziemy gotowi przyjąć każde poświęcenie, o które nas poprosi, i przyniesiemy naszemu Jezusowi słodką pociechę.

Jeśli wszystko to będziemy czynić w Jego Woli, która zawiera w sobie wszelką słodycz i radość bez miary, damy Jezusowi jeszcze większą i głębszą pociechę – łagodząc truciznę, jaką inne dusze Mu podają, i pocieszając Jego Boskie Serce.

Zanim rozpoczniemy jakiekolwiek nasze działanie, zawsze wzywajmy błogosławieństwa Bożego, aby nasze czyny poosiadały Jego Boską pieczęć i przyciągały błogosławieństwo nie tylko dla nas, ale i dla wszystkich dusz.