Dzień 16

Królowa Nieba w królestwie Woli Bożej 

kontynuuje swoje życie w świątyni i tworzy nowy dzień, 

aby wzeszło na ziemi jaśniejące Słońce Słowa Bożego. 

Dusza do Niebieskiej Mamy: 

Moja najsłodsza Mamo, czuję, że wykradłaś mi serce. Biegnę więc do swojej Mamy,  która jako dowód mojej miłości przechowuje moje serce w swoim i w miejsce mojego  jako dowód miłości Matki pragnie włożyć Wolę Bożą. Przychodzę więc w Twoje  ramiona, abyś przygotowała mnie jak własną córkę, udzieliła mi swoich lekcji i uczyniła  ze mną wszystko, co zechcesz. Proszę Cię więc, nie zostawiaj mnie, Twojej córki,  nigdy samej, ale trzymaj mnie zawsze przy sobie. 

Lekcja Królowej Nieba: 

Moja najdroższa córko, och, jak gorąco pragnę mieć cię zawsze przy sobie!  Chciałabym być twoim uderzeniem serca, twoim oddechem, pracą twoich rąk i krokiem  twoich stóp, aby za moim pośrednictwem dać ci poczuć, jak działała we Mnie Wola  Boża. Chciałabym wlać w ciebie Jej Życie. Och, jak bardzo jest Ona słodka, miła,  zachwycająca i porywająca! Och, jakie podwójne szczęście byś Mi przyniosła, gdybyś  była, moja córko, pod całkowitym panowaniem Bożego FIAT, który zrodził całe moje  bogactwo, moje szczęście i moją chwałę. 

Słuchaj uważnie swojej Mamy, która pragnie podzielić się z tobą swoim szczęściem.  Kontynuowałam moje życie w świątyni, ale Niebo nie było dla Mnie zamknięte. Mogłam  do niego pójść tyle razy, ile chciałam. Mogłam swobodnie wstąpić do Nieba i  swobodnie z niego zstąpić. W Niebie miałam swoją Bożą Rodzinę. Usilnie i gorąco  pragnęłam się u Niej zatrzymać. Boskość z wielką miłością Mnie oczekiwała, gdyż  Boskie Osoby chciały rozmawiać ze Mną, radować się i uczynić Mnie szczęśliwszą,  piękniejszą i bardziej kochaną w swoich oczach. Zresztą wcale nie stworzyły Mnie po  to, aby trzymać Mnie z daleka od siebie. Chciały się Mną nacieszyć jak córką. Chciały  usłyszeć, jak moje ożywione Bożym FIAT słowa miały moc zaprowadzenia pokoju  między Bogiem a stworzeniem. Pragnęły, aby ich mała córka zdobyła Ich, i chciały  słyszeć, jak Im powtarza: „Niech zstąpi, niech zstąpi na ziemię Słowo”. Mogę  powiedzieć, że sama Boskość Mnie wzywała, a Ja biegłam i wzlatywałam pomiędzy  Nich. A ponieważ nigdy nie uczyniłam swojej ludzkiej woli, moja obecność  odwzajemniała Im miłość i oddawała chwałę za całe wielkie dzieło Stworzenia.  Powierzali Mi więc tajemnicę historii ludzkości, a Ja się modliłam i modliłam, żeby  zapanował pokój pomiędzy Bogiem a człowiekiem. 

Córko moja, musisz wiedzieć, że to ludzka wola zamknęła Niebo. Dlatego człowiek  nie mógł wkraczać do niebieskich rejonów ani mieć rodzinnej relacji ze swoim Stwórcą.  Co więcej, ludzka wola oddaliła go od Tego, który go stworzył. Kiedy człowiek odstąpił  od Woli Bożej, stał się strachliwy i wstydliwy oraz stracił panowanie nad samym sobą i  nad całym Stworzeniem. Wszystkie żywioły górowały nad nim i były w stanie wyrządzić  mu krzywdę, ponieważ panował w nich FIAT. Człowiek obawiał się wszystkiego. A czy  sądzisz, moja córko, że jest rzeczą małej wagi, że ten, który był stworzony na króla i  władcę wszystkiego, zaczął się obawiać Tego, który go stworzył? To dziwne, moja  córko, i rzekłabym, wbrew naturze, że syn obawia się swojego ojca. Natomiast  naturalne jest, że gdy ojciec zradza syna, zradza jednocześnie miłość i zaufanie  pomiędzy ojcem a synem. Można to nazwać podstawowym dziedzictwem  przypadającym synowi i podstawowym prawem należnym ojcu. Czyniąc więc swoją  wolę, Adam utracił dziedzictwo swojego Ojca, utracił swoje królestwo i stał się  pośmiewiskiem wszystkich rzeczy stworzonych. 

Córko moja, posłuchaj swojej Mamy i rozważ dobrze wielkie zło ludzkiej woli.  Pozbawia ona duszę oczu i zaślepia do tego stopnia, że wszystko staje się ciemnością  i trwogą dla biednego stworzenia. Połóż więc rękę na sercu i przysięgnij swojej Mamie,  że wolałabyś raczej umrzeć, niż uczynić swoją wolę. Ja nie czyniłam nigdy swojej woli  i dlatego nie obawiałam się mojego Stwórcy. Jak mogłabym się Go bać, skoro tak  bardzo Mnie kochał? A królestwo rozszerzało się we Mnie tak dalece, że swoimi  czynami tworzyłam pełnię dnia, aby mogło wzejść na ziemię nowe Słońce Słowa  Przedwiecznego. Gdy widziałam, jak ten dzień się kształtuje, zwiększałam swoje  błagania, żeby nadszedł wytęskniony dzień pokoju pomiędzy Niebem a ziemią. Otóż  jutro będę na ciebie czekała, aby ci opowiedzieć o innej niespodziance w moim życiu  tutaj na dole. 

Dusza:

Moja wszechwładna Mamo, jak słodkie są Twoje lekcje! Och, jak bardzo  pozwalają mi rozumieć wielkie zło mojej ludzkiej woli! Och, ileż to razy ja także  czułam w sobie strach i wstyd oraz czułam się jakby oddalona od swojego Stwórcy.  Ach, była to moja ludzka wola – a nie Boża – która we mnie panowała. Toteż  odczuwałam jej nieszczęsne skutki. Tak więc jeśli mnie kochasz jak córkę, weź moje  serce w Twoje ręce i usuń ze mnie lęk i wstyd, które nie pozwalają mi wzlecieć do  mojego Stwórcy, a w ich miejsce włóż we mnie FIAT, który Ty tak bardzo kochasz i  chcesz, żeby panował w mojej duszy. 

Modlitwa: Moja Mamo, moja nadziejo, utwórz dzień Woli Bożej w mojej duszy. 

Modlitwa do Niebieskiej królowej na każdy dzień.

Niepokalana Królowo, moja Niebieska Matko, przychodzę na Twoje matczyne kolana, aby się wtulić w Twoje ramiona jako Twoja ukochana córka i aby Cię prosić z najgorętszym westchnieniem – w tym miesiącu poświęconym Tobie – o największą z łask: ażebyś mi dozwoliła żyć w królestwie Woli Bożej. Święta Mamo, Ty, która jesteś Królową tego królestwa, pozwól mi w Nim żyć jako Twoja córka, aby ono już więcej nie było bezludne, ale zamieszkałe przez Twoje dzieci. Dlatego też, wszechwładna Królowo, ja powierzam się Tobie, abyś kierowała moimi krokami po królestwie Woli Bożej.

A trzymając mnie mocno za rękę, pokierujesz całą moją istotę ku nieskończonemu życiu w Woli Bożej. Będziesz moją Mamą i Tobie jako mojej Mamie zawierzam moją wolę, abyś mi ją wymieniła na Wolę Bożą, a wtedy będę pewna, że już nie opuszczę królestwa Woli Bożej. Proszę Cię więc, oświeć mnie, abym mogła zrozumieć, czym jest Wola Boga.

Zdrowaś, Maryjo...

Ofiara miesiąca:

Rano, w południe i wieczorem (to znaczy trzy razy w ciągu dnia) mamy przyjść na kolana naszej Niebieskiej Mamy i powiedzieć do Niej: Moja Mamo, kocham Cię i Ty kochaj mnie też, i daj łyk Woli Bożej mojej duszy. Udziel mi swojego błogosławieństwa, ażebym wykonywała wszystkie moje czynności pod Twoim matczynym spojrzeniem.